سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

بایستی دانست که الله سبحانه و تعالی دو سرای آفریده، سرای دنیا و سرای عقبا، یا به تعبیر دیگر، دار فرار و دار قرار، دار غرور و دار سرور، و لذا دنیا سرای ابتلا و آزمون است، آدمیان در این سرای فناپذیر آمده‌اند تا چند صبای بزیند و برای خود زاد و توشه بیندوزند و سپس رخت سفر بربسته و به سرای جاوید و سرمدی کوچ نمایند.

آدمیان از بدو آفرینش‌شان همیش در جست‌وجوی کسب آرامش و آسایش در زندگی خویش بوده‌اند، اگر ما نظری بر زندگی روزانه‌ی افراد بی‌اندازیم مشاهده می‌کنیم که همه در پی این هستند که چگونه به زندگی رفاه و آسایش دست یابند؛

از جمله اشتباهات انسان این است که در زمان حاضر حسرت گذشته از دست‌رفته‌اش را می‌خورد، دایم به فکر لحظات از دست‌رفته‌ی گذشته است و یا هم دچار توهم در مورد آینده‌ای که هنوز نیامده است و بارهای آن را نیز به دوش می‌کشد.

محبت و مهرورزی به دیگران یکی از صفات بارز فرستادگان الهی و مصلحین اجتماعی بوده است. در حقیقت انبیا الهی تمام زندگی خویش را جهت رهنمونی و رستگاری بشریت به فرجام رساندند. با آن‌که در مسیر راه دعوت خویش از جانب مردم آزار و اذیت زیادی دیدند، ولی در مقابل آن همه بی‌مروتی و بی‌لطفی ایشان، همیشه کوشیده‌اند که با محبت و مهربانی پاسخ بدهند. 

مهرورزی به دیگری باعث می‌شود تا وی شیفته و مسحور پیام و روش و منش مقابل شود و سخن او را با دل و جان گوش فرا داده و بپذیرد.